ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΡΣΑΝΙΔΗΣ
" Η μόνη σταθερά στη ζωή μου είναι η οικογένειά μου"
Όταν τον πρωτοείδαμε στην τηλεόραση, στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1, Εγκλήματα, ως γιο της Σωσώς και του Αλέκου, ήταν μόλις 17 χρόνων, μαθητής Γ’ Λυκείου. Δυο χρόνια αργότερα έγινε πρωταγωνιστής του πρώτου μέρους της ανολοκλήρωτης τριλογίας του σημαντικού ανθρώπου του κινηματογράφου, Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Το λιβάδι που δακρύζει. Από τότε, ο Νίκος Πουρσανίδης μετράει δυο δεκαετίες επαγγελματικής διαδρομής με σειρές, ταινίες και παραστάσεις. Μάλιστα έχει συνεργαστεί με τον Άγγλο σκηνοθέτη, Στίβεν Φρίαρς και με την αμερικανίδα ηθοποιό και κινηματογραφίστρια Μάγκι Τζίλενχαλ. «Λειτουργώ πάντα με το ένστικτο αλλά και με κάτι πολύ βαθύ που θέλω εγώ, το οποίο δεν έχει να κάνει με το πως χτίζει ο μέσος άνθρωπος μια καριέρα. Λειτούργησα και εξακολουθώ να είμαι έτσι, με βάση το τι ήθελα εγώ και όχι με το τι είναι σύνηθες» επισημαίνει ο Νίκος Πουρσανίδης στη συνέντευξή μας. Με τον μεγαλύτερο αδελφό του και επίσης ηθοποιό, Δημήτρη Αλεξανδρή έχουν διαφορά 12 χρόνια και 10 χρόνια με τον μεσαίο αδελφό του, Ηλία Πουρσανίδη, πρώην ποδοσφαιριστή και πλέον αντιπρόεδρο στον ΟΦΗ στην Κρήτη. Αυτό το διάστημα όσον αφορά τα επαγγελματικά του, μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ των γυρισμάτων της σειράς Ο Όρκος της ΕΡΤ1, της θεατρικής σκηνής Άνεσις με το έργο Μίστερο Μπούφο (ολοκληρώνεται σε μερικές μέρες) και επιπλέον είναι σε πρόβες για την καλοκαιρινή περιοδεία που θα κάνει με τον Ματωμένο Γάμο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Επίσης έχει γυρίσει κι ένα επεισόδιο για Τα Νεοκλασικά του Alpha, Η Κόμισσα της Φάμπρικας, συμπρωταγωνιστώντας με τους Ελένη Γερασιμίδου, Φιόνα Γεωργιάδη, Ιωάννη Απέργη, Γιάννη Ζουγανέλη, Γιώργο Κοψιδά, Άκη Σακελλαρίου. Έχει γράψει όμως και το εφηβικό – νεανικό βιβλίο Πέρα από το δάσος & Η μαγεμένη καρυδιά, το οποίο μάλιστα πρόσφατα κέρδισε το Κρατικό βραβείο εφηβικού-νεανικού βιβλίου. O προσωπικός του χρόνος είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στη σύζυγό του Κατερίνα Παπαδοπούλου και στον 7,5 ετών γιο τους, Φίλιππο. Και μπορεί να είμαστε στην άνοιξη, ωστόσο ο Νίκος γνωρίζει ήδη τα σχέδιά του για την επόμενη σεζόν, καθώς θα επαναληφθεί το έργο Μίστερο Μπούφο, θα βγει στον αέρα (στην Cosmote) η αστυνομική κωμική σειρά Αόρατοι στην οποία πρωταγωνιστεί ενώ και ο Ματωμένος Γάμος, έπειτα από την καλοκαιρινή περιοδεία θα φιλοξενηθεί σε μόνιμη θεατρική σκηνή.
Αυτό το διάστημα σε βλέπουμε στην τηλεόραση, στη σειρά της ΕΡΤ1, Ο όρκος, αλλά και στο θέατρο Άνεσις στην παράσταση Μίστερο Μπούφο. Έπειτα από τα δυο δυσκολα χρόνια της πανδημίας, νιώθεις τυχερός σε επαγγελματικό επίπεδο με όσα σου συμβαίνουν;
Νιώθω πολύ τυχερός και για τα προηγούμενα χρόνια, γιατί μόλις άρχισε η πανδημία εγώ ήδη βρισκόμουν στο Ιράν, σε μια μεγάλη διεθνή παραγωγή, έπαιξα επίσης πέρσι στη σειρά Έξαψη, έκανα την ταινία της Μάγκι Τζίλενχαλ, Η χαμένη κόρη. Έκανα επιπλέον τη σειρά Αόρατοι για την Cosmote, η οποία είναι αστυνομική κωμωδία. Οπότε δεν νιώθω μόνο τυχερός αλλά και ευγνώμων. Η τύχη είναι ένας συνδυασμός με το γεγονός ότι προσπαθώ και δουλεύω πάρα πολύ με τις ευκαιρίες που είναι μπροστά μου. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος και δημιουργικός που αυτά τα δυο συνδυάζονται και καταφέρνω να δουλεύω.
Εμένα μου αρέσουν έτσι κι αλλιώς οι ρόλοι οι οποίοι είναι περίπλοκοι και γι’ αυτό είμαι τυχερός που δουλεύω με την Τίνα Καμπίτση (σεναριογράφο του Όρκου) η οποία γράφει τέτοιους ήρωες, που δεν ξέρεις τι κρύβουν. Θα φανεί αν τελικά θα τον εμπιστευτεί η ομάδα. Αυτό που έχει δείξει μέχρι τώρα είναι ότι ενώ δεν τον εμπιστεύεται κανείς, ο ίδιος βοηθάει και έχει σώσει ζωές.
Είμαι πολύ πιστός άνθρωπος στον λόγο μου, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην επαγγελματική
Σε δυσκολεύει ο ρόλος του γιατρού με την έννοια ότι πρέπει να μάθεις ιατρικούς όρους.
Γενικά στη ζωή μου δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «δύσκολο». Πρόκληση ναι. Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι πρέπει να διαβάζω για πάρα πολλά πράγματα, να μιλάω με γιατρούς. Όταν έχουμε να γυρίσουμε μια δύσκολη ιατρική σκηνή, πάντα βρίσκεται στο σημείο του γυρίσματος ένας γιατρός. Μου ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος πάρα πολύ δύσκολος, με ορολογίες που για τους γιατρούς είναι καθημερινότητα. Η πρόκληση ήταν να λέω αυτούς τους όρους σαν να είναι και για μένα η καθημερινότητά μου.
Εσύ πως τα πας με τους όρκους; Έχουν μια βαρύτητα. Με τον όρκο δηλώνουμε πίστη, αφοσίωση.
Είμαι πολύ πιστός άνθρωπος στον λόγο μου, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην επαγγελματική. Όσον αφορά το δεύτερο κομμάτι, επειδή η δουλειά μας έχει γίνει έτσι, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει κάποιος τον λόγο του (Γελάει). Εγώ προσπαθώ να το κάνω, αλλά πολλές φορές δεν βοηθούν οι συνθήκες. Λέμε για παράδειγμα, πάμε να κάνουμε αυτή την παράσταση, αλλά πολλές φορές νιώθεις ριγμένος. Ας μη μιλήσω μόνο για μένα. Τώρα πια είναι πολύ δύσκολη η περίοδος με τα οικονομικά και απρόβλεπτη. Παλαιότερα έδινες τον λόγο σου ότι θα είσαι σε μια δουλειά και έμενες ό,τι και να γινόταν. Αλλά τώρα πια αυτό έχει αλλάξει. Αν σου γίνει πρόταση για μια δουλειά με λίγα χρήματα, θα την αφήσεις αν βρεις κάτι καλύτερο, γιατί πια έχει να κάνει με την επιβίωση. Όταν λοιπόν κρατάνε οι άλλοι τον λόγο τους, θα τον κρατήσω κι εγώ.
Ετοιμάζεσαι και για καλοκαιρινή περιοδεία με τον Ματωμένο γάμο. Μάλιστα ήδη ξεκινήσατε πρόβες.
Είναι η τέταρτη φορά που θα συνεργαστώ στο θέατρο με τον σκηνοθέτη Νικορέστη Χανιωτάκη. Είναι ένα εξαιρετικό έργο έτσι κι αλλιώς. Τη μουσική υπογράφει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και είναι ευτύχημα που θα είναι μαζί μας. Η Μαρία Τζομπανάκη θα κάνει τη Μάνα, εγώ έχω τον ρόλο του Λεονάρντο, η Μαρία Χάνου θα είναι η Νύφη, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης θα κάνει τον Γαμπρό, ο Κώστας Βασαρδάνης το Φεγγάρι, η Μαριάνα Πολυχρονίδη τη σύζυγό μου, η Χριστίνα Τσάφου τη μητέρα μου και ο Γιάννης Καλατζόπουλος θα κάνει τον πατέρα.
Στο Μίστερο Μπούφο προσεγγίζεται με σατιρική διάθεση η ιστορία του θείου δράματος. Θεωρείς ότι στην Τέχνη γενικότερα δεν πρέπει να υπάρχουν όρια στη σάτιρα και στην κριτική ματιά;
Πιστεύω ότι αυτά τα όρια θα πρέπει συνεχώς να τα προκαλούμε και να τα ξεπερνάμε. Όσον αφορά το συγκεκριμένο έργο, επειδή έχει θεωρηθεί και βέβηλο από το Βατικανό, δεν επιτίθεται σε καμία περίπτωση στον Ιησού, ίσα ίσα το προσεγγίζει με πολλή συγκίνηση. Και στο λέει ένας άνθρωπος που πιστεύει. Το έργο λέει αλήθεια. Στον μονόλογό μου αναφέρω ότι θα βάλουν παντού τον σταυρό του μαρτυρίου σου και θα επικαλούνται το όνομά σου και θα σκοτώνουν ανθρώπους, όλα αυτά τα δάκρυα που χύνεις και τα καρφιά θα τα κάνουν ρουμπίνια και διαμάντια ενώ εσύ κραύγαζες ότι όλοι πρέπει να είμαστε ίσοι και αδελφωμένοι. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Είναι ένα βαθιά πνευματικό έργο παίρνοντας το μέρος του Ιησού και τον λόγο Του. Εγώ δεν θα το χαρακτήριζα ποτέ βέβηλο. Σε όλο το έργο πουθενά δεν θίγεται η προσωπικότητά Του και ο λόγος Του.
Καθημερινά προσεύχομαι. Είναι ένας τρόπος να επανέρχομαι στο κέντρο μου και να νιώθω ευγνώμων γι’ αυτά που μου συμβαίνουν
Ποια είναι η σχέση σου με την Εκκλησία;
Είμαι βαθιά πνευματικός άνθρωπος. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ενώ πίστευαν, δεν με πίεσαν ποτέ, ούτε να κάνω τον σταυρό μου. Δεν θα πάω τόσο συχνά στην Εκκλησία, αλλά πολλές φορές θα μπω να ανάψω ένα κεράκι και να προσευχηθώ. Καθημερινά προσεύχομαι. Είναι ένας τρόπος να επανέρχομαι στο κέντρο μου και να νιώθω ευγνώμων γι’ αυτά που μου συμβαίνουν.
Με τη σύζυγό σου Kατερίνα Παπαδοπούλου είστε παντρεμένοι δέκα χρόνια. Πώς γνωριστήκατε;
Την είχα δει σε μια σειρά στην οποία έπαιζε μαζί με έναν φίλο μου και του είχα πει να μας γνωρίσει. Κάποια στιγμή ήρθε ο καιρός που ήμασταν και οι δυο μόνοι μας, γνωριστήκαμε και από τότε είμαστε μαζί. Το καλοκαίρι κλείνουμε 15 χρόνια κοινής ζωής.
Τι θαυμάζεις – αγαπάς περισσότερο σε εκείνη;
Είναι πάρα πολύ δυναμική. Η Κατερίνα παίρνει πολύ σημαντικές αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή μας. Αυτό που κάνει τώρα, είναι ατζέντης, το έχτισε από το τίποτα και πλέον το πρακτορείο της είναι ένα από τα πολύ καλά του Λονδίνου. Έχει επίσης δικό της γραφείο και στην Αθήνα. Η Κατερίνα έχει ένα φοβερό μάτι να βρίσκει ηθοποιούς από όλο τον κόσμο, γιατί είναι πολύ καλή και στο που συγκεκριμένα θα τους προτείνει. Τη θαυμάζω πάρα πολύ για όσα κάνει κι έχει πετύχει.
Ο γιος σας Φίλιππος, είναι 7,5 χρόνων. Πώς περνάς τον χρόνο σου μαζί του;
Του αρέσουν πολύ οι περιπέτειες, οπότε πηγαίνουμε σε δάση, κάνουμε πεζοπορίες και βόλτες με τα ποδήλατα. Του έχω πάρει ένα βιβλιαράκι και παίζει τον εξερευνητή, κρατάει φτερά από πουλιά, βγάζει φωτογραφίες με ζώα που θα δούμε στον δρόμο. Θέλω να περνάω χρόνο μαζί του. Πολλές φορές δεν θα κλείσω μια δουλειά, αν έχω την οικονομική άνεση, για να έχω χρόνο με τον Φίλιππο.
Τα τελευταία δυο χρόνια όλα τα παιδιά έχουν ζήσει πάρα πολλά πράγματα, δύσκολα και επώδυνα για την ψυχολογία τους: την πανδημία, φοράνε μάσκα, καραντίνες, και τώρα ήρθε και ο πόλεμος
Γνωρίζει πια ότι ο μπαμπάς είναι ηθοποιός.
Ναι βέβαια και του το λένε πολλές φορές και οι φίλοι του στο σχολείο. Δεν θα κάτσει όμως να δει μια σειρά που είμαι εγώ, όχι μόνο επειδή είναι πολύ μικρός και δεν κάνει να τα βλέπει, αλλά και επειδή βαριέται (Γελάει).
Τι βλέπει στην τηλεόραση; Για τον πόλεμο στην Ουκρανία τι του έχετε πει; Υποθέτω ότι έχει δει εικόνες.
Ναι έχει δει και του έχουμε πει την αλήθεια. Γενικά επειδή θα δει εικόνες και θα το συζητήσει και στο σχολείο, προσπαθούμε για όλο αυτό να του κάνουμε κουβέντα και να του δείξουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς. Τα τελευταία δυο χρόνια, όχι μόνο ο γιος μου, όλα τα παιδιά έχουν ζήσει πάρα πολλά πράγματα, δύσκολα και επώδυνα για την ψυχολογία τους: την πανδημία, φοράνε μάσκα, δεν μπορούν να δουν το ένα πρόσωπο του άλλου, καραντίνες, και τώρα ήρθε και ο πόλεμος. Όλα αυτά είναι βαριά για την ψυχολογία τους. Γι’ αυτό κι εγώ προσπαθώ να βγαίνω έξω με τον Φίλιππο, να είναι κοντά στη φύση.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκες επίσης με τον Βρετανό σκηνοθέτη Στίβεν Φρίαρς αλλά και με την ηθοποιό-σκηνοθέτη Μάγκι Τζίλενχαλ στην ταινία της Lost daughter, η οποία ήταν και υποψήφια για τρία Όσκαρ στη φετινή διοργάνωση. H ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις ή πρέπει να διεκδικήσουμε όσα θέλουμε;
Σίγουρα να τα διεκδικήσουμε. Είμαι ένας άνθρωπος που και μου έχουν έρθει πράγματα, πολύ μικρός, όπως στα 19 μου, που πρωταγωνίστησα στην ταινία Το λιβάδι που δακρύζει του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, αλλά από εκεί και έπειτα εγώ το διεκδίκησα να βρεθώ σε αυτό το επίπεδο. Να ξανά κάνω μια τόσο μεγάλη ταινία. Μπορεί στην ταινία του Στίβεν Φρίαρς να μην είχα πρώτο ρόλο αλλά ξανά δούλεψα με έναν πολύ μεγάλο σκηνοθέτη. Γι’ αυτό και είπα στην αρχή της κουβέντας μας, ότι νιώθω τυχερός αλλά έχω δουλέψει πάρα πολύ για να πετύχω ό,τι έχω καταφέρει. Είμαι διεκδικητικός και συγκεκριμένος για το τι θέλω.
Όχι ποτέ. Γενικά δεν μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει, αλλά ίσα ίσα ήταν η σωστή στιγμή. Θέλαμε ο Φίλιππος να μεγαλώσει στην Ελλάδα. Βέβαια όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, δεν ήταν καλή στιγμή, ήρθαμε έναν χρόνο πριν από το δημοψήφισμα. Θέλαμε όμως ο Φίλιππος να μεγαλώσει κοντά στους παππούδες του και σε μια χώρα με ήλιο.
Σίγουρα πια, κι ως μπαμπάς, έχω άλλες προτεραιότητες
Έκανες την πρώτη σου τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά Εγκλήματα. Τότε ήσουν παιδί και πλέον ένας ώριμος άντρας αλλά και μπαμπάς.
Όταν ήμουν στα Εγκλήματα, πήγαινα Γ’ Λυκείου. Τότε δεν με ενδιέφερε σε καμία περίπτωση να γίνω ηθοποιός. Απλώς το έβλεπα σαν μια εμπειρία. Είχα κάνει ήδη και μια ταινία, το Κάθε Σάββατο του Βασίλη Βαφέα. Πια όμως το αγαπάω πολύ αυτό που κάνω. Μου αρέσει πολύ. Είμαι συνειδητοποιημένος. Εξωτερικεύομαι. Βρίσκω ανθρώπους όμοιούς μου, οι οποίοι αγαπάνε αυτές τις Τέχνες. Όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερα πράγματα, μετά τα ξεχνάμε, μετά τα θυμόμαστε πάλι. Σίγουρα πια, κι ως μπαμπάς, έχω άλλες προτεραιότητες. Δεν με επηρεάζουν πράγματα στον περίγυρο που μπορεί πριν να με επηρέαζαν. Σαφώς είναι μια μεγάλη διαδρομή από τότε, που δεν είναι καθόλου γραμμική. Αυτό ίσως είναι χαρακτηριστικό μου. Πήγα στη σχολή. Μετά από ένα έτος στη σχολή με πήρε ο Αγγελόπουλος. Έκανα παραστάσεις, σειρές. Έπειτα έφυγα στην Αγγλία. Λειτουργώ πάντα με το ένστικτο αλλά και με κάτι πολύ βαθύ που θέλω εγώ, το οποίο δεν έχει να κάνει με το πως χτίζει ο μέσος άνθρωπος μια καριέρα. Λειτούργησα και εξακολουθώ να είμαι έτσι, με βάση το τι ήθελα εγώ και όχι με το τι είναι σύνηθες. Η μόνη σταθερά στη ζωή μου είναι η οικογένειά μου, τίποτα άλλο.
Είσαι και από τους ηθοποιούς που δεν φοβούνται να δοκιμαστούν, όπως όταν υποδύθηκες τον ομοφυλόφιλο στη σειρά Πολυκατοικία του Mega.
Θέλω πάντα να κάνω ρόλους ενδιαφέροντες και που έχουν κάτι να πουν. Aυτός ο ρόλος μου άρεσε γιατί ήταν ένας χαρακτήρας ο οποίος ακόμα και μέσα στην κωμωδία πέρναγε μηνύματα. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ντρεπόταν και δεν ήθελε να γίνει γνωστό ότι είναι ομοφυλόφιλος, μέχρι που κάποια στιγμή διαπίστωσε ότι θιγόταν κι από άλλους και ο σύντροφός του. Έτσι αποφάσισε να μιλήσει στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, στη δουλειά του και να διεκδικήσει τη ζωή του, τον εαυτό του, την αλήθειά του. Για μένα αυτό ήταν υπέροχο. Πολλές φορές μπορεί να με ρωτούσε ένας δημοσιογράφος «αυτό είναι πρότυπο για τα παιδιά;» κι έλεγα «Τι είναι; Στην ίδια σειρά βλέπουμε ζευγάρια να απατάνε ο ένας τον άλλον ασύστολα. Αυτό είναι πρότυπο;». Όλα είναι μέρος της ζωής. Στην Πολυκατοικία οι δυο ήρωες αγαπιόντουσαν πάρα πολύ. Οπότε ναι, η αγάπη τους είναι πρότυπο. Αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία του θέματος, κι ας σταματήσουμε πια αυτή την υποκρισία.
Ακριβώς ότι πρότυπο πρέπει να αποτελούν οι ίδιοι άνθρωποι βάση χαρακτήρα και συμπεριφοράς, ανεξάρτητα από σεξουαλικές προτιμήσεις, χρώμα δέρματος, καταγωγή.
Η τηλεόραση δεν μας δείχνει μόνο πρότυπα αλλά και πως είναι η ζωή. Αναρωτιέμαι όμως, γι’ αυτό και είπα πριν για υποκρισία. Δεν με ρώτησε ποτέ κανείς για παράδειγμα, ότι σε μια άλλη σειρά έκανες έναν serial killer, πως το έκανες αυτό; Πώς είναι να νιώθεις ότι σκοτώνεις κάποιον; Αυτό λοιπόν δεν είναι δύσκολο για έναν ηθοποιό; Αυτό ας πούμε είναι εντάξει ενώ το να υποδυθείς έναν ομοφυλόφιλο είναι περίεργο; Ως δολοφόνος δηλαδή στα Κλεμμένα όνειρα ήμουν καλό πρότυπο;
Οι γονείς μάς μεγάλωσαν με την έννοια όχι του ανταγωνισμού αλλά της μοναδικότητας
Εσένα και τα αδέρφια σου σας μεγάλωσαν οι γονείς σας με στερεοτυπικές αντιλήψεις;
Όχι, όχι!. Εγώ και ο μεγαλύτερός μου αδερφός, ο Δημήτρης, γίναμε ηθοποιοί. Ο μεσαίος, ο Ηλίας, ο οποίος ήταν ποδοσφαιριστής έκανε επίσης αυτό που ονειρευόταν. Οπότε οι γονείς μάς άφησαν να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Οι γονείς μας όταν καταλάβαιναν τι θέλαμε, μας βοηθούσαν να πετύχουμε τα όνειρά μας. Η μαμά μου πολλές φορές το λέει, «εγώ ποτέ δεν είχα άγχος ότι εσείς δεν πρόκειται να καταφέρετε αυτό που θέλετε». Μας μεγάλωσαν με την έννοια όχι του ανταγωνισμού αλλά της μοναδικότητας. Δηλαδή, «εσύ θα πετύχεις όχι γιατί είσαι καλύτερος από τον άλλον, αλλά γιατί είσαι αυτός που είσαι». Δεν είχαμε ποτέ κανένα σχόλιο που να υπονομεύει το οτιδήποτε. Μεγάλωσα μέσα σε ένα πολύ αγαπημένο και ελεύθερο περιβάλλον για το οποίο είμαι ευγνώμων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου