ΤΙΝΑ ΚΑΜΠΙΤΣΗ
«Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω τον Όρκο»
   

Πρωτοσυστήθηκε με τη γραφή της στο τηλεοπτικό κοινό το 1996 με την κωμική σειρά του Mega, Ασυνήθεις ύποπτοι. Από τότε ακολούθησαν πολλά επιτυχημένα κωμικά σήριαλ: Θα σε δω στο πλοίο, Βελούδο από μετάξι, Ου μοιχεύσεις, Σαράντα κύματα, Ονειροπαγίδα, Daddy Cool. Πέρσι δοκίμασε για πρώτη φορά να αναμετρηθεί σεναριακά με ένα ερωτικό αστυνομικό δράμα, δημιουργώντας Έξαψη στους τηλεθεατές,  κερδίζοντας ξανά τις εντυπώσεις. Τη φετινή σεζόν πήρε Όρκο, υπογράφοντας το ομώνυμο νέο σήριαλ της ΕΡΤ1, μια δραματική ιατρική – αστυνομική σειρά με υπέροχο καστ. 

Τίνα τόσα χρόνια μας είχες συνηθίσει να γράφεις μόνο κωμωδία. Πώς έγινε η μετάβαση στο αστυνομικό θρίλερ και το ιατρικό δράμα;
Ήταν τυχαίο. Μου ζητήθηκε από μια εταιρία παραγωγής να γράψω ένα δράμα. Εγώ είπα «μα δεν γράφω δράματα». Μου απάντησαν «Νομίζουμε ότι είσαι πολύ καλή σε αυτό. Θέλουμε ένα δράμα από εσένα. Πρέπει να ξεκινήσεις». Κάθισα λοιπόν να το κάνω, και μου βγήκε. Δεν ήταν δηλαδή μια δική μου ανάγκη. Αναφέρομαι στην Έξαψη η οποία προβλήθηκε πέρσι. Η Έξαψη ήταν ένα κόνσεπτ το οποίο είχε ξεκινήσει το 2018.

Φαντάζομαι ότι θα δυσκολεύτηκες στην προσπάθειά σου να καταπιαστείς με άλλο είδος.
Ναι, δυσκολεύτηκα. Όχι όμως με το δράμα, αλλά το αστυνομικό στοιχείο αυτού. Το δράμα μου βγαίνει εύκολα. Αυτό που θέλει πάρα πολλή δουλειά είναι το αστυνομικό και τώρα το ιατρικό. Θέλει οργάνωση, μέθοδο, μελέτη. Πρέπει να γνωρίζεις από την αρχή το φινάλε. Να σκηνοθετήσεις την κατάσταση από την αρχή ως τέλος μες το κεφάλι σου. Είναι άλλος τρόπος δουλειάς, τελείως διαφορετικός από την κωμωδία ή από τη ρομαντική κομεντί που ως τότε έγραφα.

Και στο ιατρικό δράμα, όπως είναι φέτος ο Όρκος, σκέφτομαι ότι πρέπει να έχεις δίπλα σου κάποιον άνθρωπο ο οποίος έχει τη γνώση.
Ναι, έχω! Δόξα τω Θεώ! Είναι ο Στράτος Κουρουμπάς, γενικός χειρουργός. Συνεργάζομαι μαζί του σε κάθε επεισόδιο. Καταρχάς του λέω το ζητούμενο της ιστορίας. Για παράδειγμα, θέλω ένα ιατρικό περιστατικό το οποίο να φέρει κοντά δυο ανθρώπους ή ένα δύσκολο περιστατικό που οι γιατροί να μην τα καταφέρουν και να χαθεί ένας άνθρωπος. Εκείνος το ψάχνει, μου βρίσκει το περιστατικό, το εντάσσω στη δράση και μετά μου φτιάχνει όλα τα ιατρικά (δράση και διαλόγους) τα οποία εγώ δεν ξέρω να τα κάνω. Γενικά υπάρχει μια ομάδα από το Τζάνειο Νοσοκομείο η οποία μας συμβουλεύει και μας δίνει λύσεις και την ευχαριστούμε πάρα πολύ. Τον Στράτο μου τον σύστησε ο Νίκος Πουρσανίδης, τον οποίο θα δούμε σύντομα στη σειρά και είναι και καλός μου φίλος.

Η πραγματική ιστορία πίσω από τον Όρκο 

Όσον αφορά τον Όρκο. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;
Η έμπνευση μου είναι μια πραγματική ιστορία. Το 2016 είχα διαβάσει ένα άρθρο για έναν γιατρό στην Αμερική. «Είναι ο Jim Withers που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη θεραπεία των αστέγων της πόλης. Οι κάτοικοι του Πίτσμπουργκ τον αποκαλούν «γιατρό του δρόμου» γιατί τη νύχτα κυκλοφορεί σαν άστεγος παρέχοντας ιατρική φροντίδα σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη. Η ασυνήθιστη αυτή πρακτική ξεκίνησε το 1992 σε συνεργασία με τον Mike Sallows, έναν πρώην άστεγο άντρα. Οι δυο τους κυκλοφορούσαν τη νύχτα με σακίδια ιατρικής. Ο Withers μάλιστα εκτιμά πως έχει βοηθήσει πάνω από 1.200 άστεγους ανθρώπους τον χρόνο». Πραγματική ιστορία. Τρελάθηκα! Την κράτησα στο κομπιούτερ και στην καρδιά μου και είπα: «Θέλω να γράψω για έναν τέτοιο άνθρωπο, για έναν ήρωα ιδεαλιστή, που πασχίζει για το καλό». Μετά τη σειρά «Daddy Cool» τo 2017, υπήρξε ένα διάστημα που δεν έγραφα για την τηλεόραση. Τότε ασχολήθηκα με αυτόν τον ήρωα. Εμπνευσμένη από έναν πραγματικό γιατρό, έγραψα μια ιστορία για έναν τραγικό ήρωα (τον γιατρό Άγγελο Ράπτη – Γιάννης Στάνκογλου) που αφού χάσει τα πάντα, πηγαίνει ενάντια στη μοίρα η οποία έχει εξυφάνει ένα σχέδιο ζωής για εκείνον, την ιατρική του δρόμου. Μέσα από το ταξίδι του στους δρόμους της Αθήνας, βρίσκει τον πραγματικό του δρόμο και εαυτό και επανακοινωνικοποιείται. 

Η σειρά ακουμπάει σε μια δική μου ανάγκη, να πω κάτι, να στείλω ένα μήνυμα για τον εθελοντισμό, την προσφορά, το λειτούργημα

Αισθάνομαι ότι γράφοντας αυτή την ιστορία, οδηγήθηκες σε συγκεκριμένα μονοπάτια.

Μέσα από αυτή την ιστορία, συνειδητοποίησα πόσο πολύ μεγάλη ανάγκη είχα να γράψω για ηθικο-αξιακά διλήμματα και προκλήσεις. Να πάρω θέση στα διάφορα κοινωνικά θέματα. Να τοποθετηθώ. Δεν ήθελα απλώς να γράψω μια ιστορία. Ήθελα να πάρω θέση. Και το έκανα. Η σειρά ακουμπάει σε μια δική μου ανάγκη, να πω κάτι, να στείλω ένα μήνυμα για τον εθελοντισμό, την προσφορά, το λειτούργημα. Την πίστεψα αυτή τη δουλειά. Γράφοντας γι’ αυτή βέβαια, γνώριζα ότι ήταν πολύ δύσκολο να πουληθεί ένα τέτοιο είδος δουλειάς. Και υπαρξιακό. Και ιατρικό. Και αστυνομικό. Και να που έγινε! Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω τον Όρκο.

Είναι μια τηλεοπτική δουλειά με πολλές απαιτήσεις. 
Έχει πολλές απαιτήσεις όντως. Και πολλές σκηνές δράσης (από χειρουργεία μέχρι περιπολίες στους δρόμους της Αθήνας). Για να γράψω για τα ιατρικά περιστατικά μιλώ με γιατρούς. Για να γράφω για το street work μίλησα με τους “Γιατρούς του κόσμου”, οι οποίοι είναι ομάδα που κάνει street work. Για να γράψω για την αστυνομική ιστορία μιλάω με ειδικό από την αστυνομία. Στα πρώτα επεισόδια, μέχρι και το 12ο, το αστυνομικό στοιχείο βρίσκεται στο φόντο της ιστορίας, προέχει η ιατρική δρόμου και οι χαρακτήρες. Από το 13ο και μετά γίνεται πολύ δυνατό. Όσο ο ήρωας, ο Άγγελος Ράπτης, αναζητά στοιχεία, ανεβάζει πολλές ταχύτητες το σενάριο, στο αστυνομικό κομμάτι.

Ποιος κατάφερε και έπεισε τόσους πολλούς και καλούς ηθοποιούς να παίξουν στη σειρά;
Καταρχάς ο σκηνοθέτης Σπύρος Μιχαλόπουλος. Και μετά πιστεύω ότι και αυτοί είδαν ότι κάτι πάει να γίνει εδώ. Τους ιντρίγκαρε το εγχείρημα με όλη τη συνθήκη που υπήρχε.

Πώς ξεκίνησες να γράφεις σενάρια;
Πάντοτε έγραφα. Από μικρό παιδί το χαρτί ήταν ένας τρόπος έκφρασής μου. Έγραφα ποιήματα, λογοτεχνήματα. Ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί το σενάριο. Η ιδιωτική τηλεόραση, η πληθώρα των σήριαλ με ιντρίγκαραν κι άρχισα να ασχολούμαι. Διάβασα για την τεχνική σεναρίου, παρακολούθησα μαθήματα, το προσπάθησα με επιμονή και ευλάβεια, επειδή το σενάριο είναι πάρα πολύ δύσκολο είδος. Βλέπουμε ένα τηλεοπτικό σενάριο, και λέμε, «έλα, σιγά το δύσκολο». Κι όμως είναι το δυσκολότερο είδος.

Δεν είμαι σεναριογράφος του πρώτου draft. Kανένας δεν είναι. Σβήνω και γράφω πάρα πολύ. Είμαι τελειομανής. Επίσης είμαι κι ένας άνθρωπος που σκοτώνω αυτό που δημιουργώ. Ι Kill my darlings

Τον πρώτο καιρό όταν έγραφες έσκισες πολλές σελίδες;
Πολλές, κι ακόμα το κάνω. Δεν είμαι σεναριογράφος του πρώτου draft. Kανένας δεν είναι. Σβήνω και γράφω πάρα πολύ και αν δεν είχαμε τόσο περιορισμένο χρόνο, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, θα έσβηνα και θα έγραφα συνέχεια. Είμαι τελειομανής. Δεν μου αρέσει τίποτα ποτέ. Επίσης είμαι κι ένας άνθρωπος που σκοτώνω αυτό που δημιουργώ. Ι Kill my darlings. Έτσι προχωρώ. Διορθώνομαι, βελτιώνομαι, προσπαθώ.

Έχεις ζηλέψει σενάρια συναδέλφων σου;
Μου αρέσουν πάρα πολλά σενάρια συναδέλφων. Να τα έχω ζηλέψει όμως, με την έννοια να τα έχω γράψει εγώ, όχι. Ο καθένας έχει την προσωπικότητά του και αυτό είναι που μετράει. Για παράδειγμα εγώ δεν θα μπορούσα να γράψω όπως γράφει ο Γιώργος Καπουτζίδης. Έχω όμως εκτιμήσει και απολαύσει τα σενάριά του. Έχω θαυμάσει πάρα πολλές δουλειές συναδέλφων, και δε θέλω να πω κάποιον και να ξεχάσω κάποιον άλλον. Απολαμβάνω και εκτιμώ πολλούς.

Από τις σειρές της φετινής σεζόν, ποιες πρόλαβες να δεις και σου άρεσαν;
Το Καρτ Ποστάλ μου άρεσε πάρα πολύ, η Αγάπη Παράνομη, ο Σασμός και η Σκοτεινή θάλασσα.

Έχεις αναπτύξει φιλίες με ηθοποιούς;
Έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο, έχω πολλούς γνωστούς στον χώρο και ανθρώπους που εκτιμώ. Αλλά έχω και ανθρώπους που δεν εκτιμώ και τους απομυθοποίησα μέσα από τις δουλειές και τις συνεργασίες.

Υπάρχουν δηλαδή ηθοποιοί που σε απογοήτευσαν με τη συμπεριφορά τους;
Υπήρχαν πολλοί ηθοποιοί οι οποίοι ενώ αρχικά με γοήτευσαν για την εικόνα που είχα για εκείνους, στη συνέχεια με απογοήτευσαν, για πολλούς λόγους. Και υπάρχουν και ηθοποιοί που συνεργάστηκα μαζί τους και εξακολουθούν να με γοητεύουν. Και τους εκτιμώ και θα ήθελα να ξανά συνεργαστώ. Πολλές φιλίες δεν έχω. Έχω κάποιους ανθρώπους από τον χώρο που τους θεωρώ φίλους μου, αλλά είναι πάρα πολύ λίγοι. Δεν είναι εύκολο να κάνεις φίλους. Πόσο μάλλον πολλούς. Είναι και η φύση της δουλειάς τέτοια. Δεν είναι πολύ εύκολο.

Που μεγάλωσες και πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα στην Κεφαλλονιά. Εκεί έζησα μέχρι τα 17 μου. Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Με πάρα πολλά όνειρα για την πρωτεύουσα, τη διδασκαλία και τη συγγραφή. Πέρασα στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων, εκεί σπούδασα. Και αφού τέλειωσα, εγκαταστάθηκα στην Αθήνα.

Βιβλίο θα γράψεις;
Όλοι αυτό μου λένε, να γράψω βιβλίο. Εγώ τους απαντώ: Όταν μεγαλώσω (Γέλια). Μπορεί να το κάνω. Δεν υπάρχει και χρόνος για όλα αυτά.

Τώρα θέλω να γράψω κάτι άλλο. Θέλω να κάνω χαρούμενο τον τηλεθεατή. Αυτό επεξεργάζομαι αυτή την περίοδο στο μυαλό μου. Είμαι ερωτευμένη με την καινούρια μου ιδέα! Πίσω στον ρομαντισμό

Έχεις στο μυαλό σου νέο σενάριο;
Αχ ναι, έχω! Το σκέφτομαι συνέχεια. Θέλω να γράψω κάτι πιο ρομαντικό τώρα, γιατί έχω στύψει πάρα πολύ τον εαυτό μου με τα αστυνομικά. Στον Όρκο έχω προσπαθήσει, δεν ξέρω αν το έχω πετύχει, να κάνω δυο πράγματα. Πρώτον τον τηλεθεατή ενεργό, να μπει σε ένα αστυνομικό μυστήριο και να συζητάει τι θα γίνει και δεύτερον συμμέτοχο σε ηθικοαξιακά διλήμματα, να πάρει θέση όπως κάνω κι εγώ. Τώρα θέλω να γράψω κάτι άλλο. Θέλω να κάνω χαρούμενο τον τηλεθεατή. Να ταξιδέψουμε μαζί, να ερωτευτούμε, να χαρούμε και να ψάξουμε την (πραγματική) αξία της ζωής. Αυτό θέλω να κάνω κι αυτό επεξεργάζομαι αυτή την περίοδο στο μυαλό μου. Είμαι ερωτευμένη με την καινούρια μου ιδέα! Πίσω στον ρομαντισμό.

Ο κινηματογράφος σε ενδιαφέρει;
Θα με ενδιέφερε, ναι , φυσικά. Πάσης φύσεως τέχνη που έχει να κάνει με το γράψιμο με ενδιαφέρει. Φυσικά πάντα με τις κατάλληλες συνθήκες.

Ο Όρκος, κάθε Σάββατο στην ΕΡΤ1 (22.00) με διπλό επεισόδιο